DIY

Lentekrans deel 2

Vorig jaar maakte ik begin maart een lentekrans voor op de paarse voordeur. Hoe ik dat deed, zie en lees je in dit blog. Begin maart haalde ik de traditionele kerstkrans van de voordeur en vond het zo’n kale bedoeling dat ik besloot er ook dit jaar een lentevariant te maken. Een mooi klusje voor een van de paasdagen, zeker als je rustig aan moet doen.

De eucalyptus, prunus (kersenbloesem), magnoliatakjes en verschillende soorten tulpjes die ik eerder, nog flink enthousiast, bij mijn favoriete bloemist haalde, stonden in de schuur in een emmer te te wachten om de krans te mogen versieren.

Ik overschatte donderdag en vrijdag mijn herstel flink; er kwam me de afgelopen dagen weinig uit de handen. Vanmiddag rond een uur of half 4 kon ik het fröbelen van de krans niet meer uitstellen en prutste ik het groen en de tulpen in rap tempo rond de ijzeren basis die ik overhield van de kerstkrans. Ik zette de takken rondom vast met kleine stukjes ijzerdraad. De tulpjes knipte ik af op ongeveer 15 centimeter onder de kop en stak ze er op gelijke afstand tussen. Met geel draad uit de knutselbox van Silvijn zette ik ‘m door het luikje aan de paarse voordeur vast. Ik was blij dat ‘ie hing.

Snel greep ik het fototoestel om een paar plaatjes van het geheel te schieten. Als je goed kijkt, dan zie je dat dat niet helemaal goed ging, de foto’s zijn een tikkeltje onscherp. Stom. “Nouja, dat komt er van, lekker put”, zou Silvijn z’n tekst in zo’n geval zijn. Ik geef ‘m in dit geval gelijk. Volgend jaar beter!

Kerstkrans

Vanmiddag fröbelde ik volgens – een sinds vorig jaar beladen  – traditie (en dus geheel therapeutisch) de kerstkrans in elkaar. Ik werd dit jaar geïnspireerd door alle minimalistische en strakke eucalyptuskransen op een metalen ring die ik overal voorbij zag komen. Zo eentje, c.q. een afgeleide daarvan, zou het gaan worden dit jaar.

Ik ging op zoek naar zo een metalen ring; ik kon er nergens eentje vinden. Dus ging ik over op plan B en gebruike voor de basis van de krans 3mm dik ijzerdraad, waarvan ik 5 meter tot een driedubbele cirkel draaide en onder en boven met de uiteinden van de draad vastzette. Bij mijn favoriete bloemist kocht ik een bosje eucalyptus, een tak of wat pinus en voor de zekerheid nog een handvol groene kerstige takken.

Ik draaide de eucalyptus om de krans en zette de takjes vast met kleine stukjes ijzerdraad. Daarna vulde ik de krans aan de voorkant op met de pinus. Dat zou ‘m moeten zijn. Ik bekeek het geheel van een afstandje en fronste. Ik bedacht me op dat moment dat mijn moeder het een armoedige, schrale en armetierige bedoeling gevonden zou hebben (niks aan, dooie boel, kale struuk, skrale groene takken, geen sjeu aan).

Ik was het overduidelijk met haar eens en prutste de rest van de pinus en ook de groene takken nog fijn tussen het geheel aan takkenbossen door. Om het feest compleet te maken zette ik onderin de krans zes groepjes gekleurde en beglitterde kerstballen (ik kocht ze – ooit – bij de Hema en de Aldi) met visdraad vast, reeg een snoer warm witte lichtjes door het groen en strikte ‘m af met een stuk goudgeel lint.

Toen ik het vlechtwerk nogmaals van een afstandje bekeek, zag ik dat het zo meer dan dikke prima was. Op de paarse voordeur d’r mee.

Intens verdrietig om wat niet meer is en nooit meer zal zijn. Bovenal uitzonderlijk dankbaar voor alles wat was en altijd zal blijven. Deze uitbundige kerstkrans is voor jou lieve mama Selly.

Hoera vijf! (5!)

Silvijn werd vijf! (5!) En steeds maar weer word ik geconfronteerd met het feit dat werkelijk alle clichés over de onderwerpen tijd, kinderen en moederschap en vooral de combinatie van die drie zo ontzettend waar zijn.

We telden de nachtjes  tot 17 november vol verwachting en verwondering af. Ondertussen knutselden we – lang leve de voorpret – de uitnodigingen voor het eerste kinderfeestje in elkaar en tot op de laatste avond vier, fröbelden we er lustig op los en ontstonden er steeds meer verschillende bananenfiguren die als traktatie mee naar school gingen. En ook dit jaar ontbrak de traditionele hysterische verjaardagsversiering niet.

Hoera, vijf! (5!)

Lego – it’a a new toy everyday

En dan ben je na dik drie weken Panama weer thuis. De koffers zijn leeg, de wasmachine draait op volle toeren, de nachten zijn summier en gebroken (lang leve de jetlag), de lontjes wat kort en de dagen lang en druilerig. Ik heb na zo een vakantie altijd een aantal dagen de tijd nodig om letterlijk en figuurlijk te landen, voel me wat unheimlich en er komt me weinig uit handen. Tijd voor een klus.

Silvijn is de afgelopen tijd helemaal in de ban van Lego. Vooral het in elkaar zetten van een nieuwe doos is favoriet. Al tijdens de vakantie kwamen we op het lumineuze idee de ‘oude Lego’ van Sem, als we straks weer thuis waren, tevoorschijn te halen en daarmee aan de slag te gaan. Deze Lego heeft flink wat jaren staan weg te stoffen in wasmanden achter een schot op zolder en kwam daar vorige week niet geheel ongeschonden vandaan. Een fikse opfrisbeurt was dan ook geen overbodige luxe.

Samen met Silvijn haalde ik alle (honderdduizend) blokjes van elkaar waarop we ze zorgvuldig – met en zonder sticker –  sorteerden. Ik Googelde op ‘Lego uitwassen’ maar was er niet gerust op de Lego in een sloop door de wasmachine te laten draaien (daar was overigens ook geen ruimte voor: er waren nog zeven vakantiewassen te gaan). We besloten de onbestickerde Lego daarom met een scheutje allesreiniger en een flinke toef Dettol in het bad te kieperen en grondig schoon te spoelen. De blokjes met stickers namen we tegelijkertijd af met een doek die we in het badwater doopten.

Een aantal uren later visten we alle blokjes uit het bad en legden deze op grote badlakens op de dekenkist voor het grote raam op de overloop, zodat ze konden drogen. We hadden vijf lagen badhanddoeken en bijna vier dagen en dus flink wat geduld – zeker voor een vierjarige – nodig voordat alles droog was. Bij de Action kochten we ondertussen grote doorzichtige opbergbakken waarin we iedere dag een nieuwe (zo goed als) droge laag Lego op kleur en eigenschap (poppetjes bij poppetjes, wielen bij wielen) sorteerden.

We zochten op de iPad online naar de instructieboekjes van de dozen waarvan we zeker wisten dat ze er moesten zijn en Silvijn had er de afgelopen dagen een flinke klus aan – want wát een gigantische zoektocht naar de goede blokjes in al die dozen, iets met engelengeduld! – om een politievliegtuig en een brandweerboot weer tiptop in elkaar te zetten. In ieder geval nog een politiebureau, een brandweerwagen en een pracht van een vrachtauto te gaan.

Urenlang speelplezier gegarandeerd. Missie geslaagd! Lego – it’s a new toy everyday!

NB. Als je twee horloges draagt, weet je in ieder geval (bijna) zeker hoe laat het is! 😉

Spring wreath

Ik kon het steeds maar niet over mijn hart verkrijgen de kerstkrans – ik noemde ‘m dan ook al zo’n twee maanden ‘winterkrans’ – van de voordeur te halen, te ontleden en in de groene container te deponeren. Totdat ik vorige week deze foto via Atmine op Instagram tegenkwam. Een foto van een pracht van een lentekrans van The big door wreath company. Ik wist niet dat ik een beetje verliefd kon worden op een deurkrans.

Het leek er wel bliksems veel op. De hele week zat de lentekrans voor in mijn hoofd, ging mijn hart sneller kloppen als ik aan het vlechtwerk van uitbundige lentebloeiers dacht en in mijn dromen hing het meest kleurige en geurige exemplaar hier al lang en breed ter vervanging van de winterkrans te pronken aan de paarse voordeur. Wat een top idee: elk jaargetijde een seizoensgerelateerde krans aan de paarse voordeur. Ook de zomerkrans en de herfstkrans waren in gedachten al driftig in de maak. Ik kon niet wachten. Wederom zat het echte leven de uitvoering van mijn wilde dromen over dit onderwerp hinderlijk in de weg en werd mijn geduld flink op de proef gesteld. Opschieten met dat weekend!

Donderdagavond greep ik mijn kans en haalde een oasekrans en binddraad bij het tuincentrum, magnolia’s en narcissen (neppers voor als de echte zijn uitgebloeid) bij de Action. Ook bewaarde ik het groen (bosbestakjes) uit de bossen tulpen die – hoe lief – hier vorig weekend als ‘welkom thuis’ op tafel stonden.

Vandaag haalde ik tulpen en verschillende lentetakken – kleine magnoliatakken, prunus, (kersenbloesem) en eucalyptus – bij mijn favoriete bloemist en kon ik  eindelijk aan de slag. Uiteraard dwaalden mijn gedachten en mijn gevoel al snel af naar zaterdagmiddag 10 december, de middag waarop ik voornemens was een winterkrans te creëren. Het is al bijna drie maanden geleden. Al mijn zegeningen tellende bedacht ik me dat de tijd ook rijp is om de dorre winterkrans te vervangen door een vers en fris voorjaarsexemplaar.

Ik liet het oase zoveel mogelijk water opnemen en stak de eucalyptus en de prunus in de krans.  Ik prutste de takken zó rond de krans dat de oase – zo goed als – niet meer zichtbaar is. Daaromheen drapeerde ik de prunus. Ik zette de takken flink vast met transparant visdraad en groen binddraad. De gaatjes vulde ik op met de bosbestakjes. Als laatste boog ik de magnolia langs de buitenrand van de krans en zette ook deze met binddraad vast.

Daarna knipte ik de tulpen op zo’n 15 centimeter onder de bloem af en stak ze op gelijke afstand van elkaar in de krans. Ook de tulpjes zette ik – net onder de bloem – goed vast met binddraad. Ik vond een stuk geel band waarmee ik de krans op de paarse voordeur, door het luikje, vastzette.

Ik ben vandaag meerdere malen eventjes naar buiten gesneakt om een glimp van de lentekrans op te kunnen vangen; ik werd er blij van. Daarbij passeerde ik wel de winterkrans die ietwat mistroostig achter de voordeur op het kastje in de vestibule ligt.

Ik schraap straks al mijn moed bij elkaar en zal ‘m welwillend ontleden. De dorre takken en blaadjes gaan voorzichtig in de groene container, de kleurige kerstballen en het rode lintje worden zorgvuldig bewaard tot rond de eerstvolgende 10de december.

– Spring wreath

Count your blessings

Het idee was er al geruime tijd – ik hield flink wat van de van Sinterklaas gekregen kerstballen over – ; het maken van een fleurige, kleurige en geurige kerstkrans met bestemming paarse voordeur. Hoe leuk om dit samen met Silvijn te doen en er een mooie decembertraditie van te maken. Ik haalde, toen ik de kerstboom voor mijn moeder kocht, alvast een basic krans van dennentakken bij mijn favoriete bloemist. Ik sprokkelde er gaandeweg de daarop volgende week eucalyptus (uit een gekregen gemengd boeket), takjes vuurdoorn met bessen (uit de haag op school), conifeer blad en takjes laurier en rozemarijn (uit de eigen tuin) bij. Vorige week zaterdag rond de klok van drie legde ik alle met zorg verzamelde spullen op tafel klaar en was net zo goed als begonnen toen ik werd gebeld. Op dat moment werd het maken van de kerstkrans, werd mijn hele zijn ruw verstoord.

Het leven had afscheid genomen van mijn lieve mama Selly.

Afgelopen zaterdag, want wát dóe je met al je verdriet en de leegte in de dagen na de afscheidsplechtigheid van je moeder?, besloot ik de krans –  iets met de zinnen verzetten – toch maar af te maken. Ik bond de verschillende groene takken met visdraad rond de krans. Silvijn maakte ondertussen groepjes van de verschillende overgebleven minikerstballen, een serieuze klus. Ik reeg de met liefde gesorteerde kerstballen ook met visdraad en op gelijke afstand van elkaar in de krans vast.

In de kerstballendoos vond ik nog een bescheiden lichtslang die ik tussen de ballen door drapeerde. De batterijen plakte ik op de achterkant van de krans vast. Silvijn zocht een rood lintje uit waarmee de we de krans door het luikje aan de voordeur vastzetten.

En dit alles onder begeleiding van de meest blijmoedige kerstmuziek. Silvijn zong zijn lievelings (Jingle bells, Kling klokje en Oh dennenboom) uit volle borst mee. “Wat gezellig hè mama!” Ik slikte mijn tranen weg. “Tel je zegeningen” (haar lijfspreuk en lievelingslied), zou mijn moeder op zo’n moment gezegd hebben. Ja mam. En zo is het. Ik tel mijn zegeningen één voor één, ik tel ze alle en vergeet er geen.

– Count your blessings

Hurray it’s Silvijn’s birthday!

silvijn4-3

Gisteren, op onze laatste ‘mama en peuter Silvijn dag’, hingen we voor het eerst sámen de inmiddels traditionele verjaardagsversiering op. Het liefst, – “Nee, nee, nee mama, ga jij maar daarrr zitten hoorrr! Ík doe het, dat kan ik, ik ben de besterrr* -, zou jij in je eentje je eigen slingers op willen hangen.

Toen we zagen dat het zo goed was, stak jij vol overgave je armen in de lucht en riep: “Hoerrra, ik ben overrr één nachtje vierrrr!”. Ik klikte met de camera: een ietwat bewogen en niet helemaal scherp maar voor mijn gevoel toch lucky shot.

silvijn4-2

Vier jaar geleden werd jij mijn zoon. Jóuw geboorte heeft de krant dan wel niét gehaald maar was wat mij betreft niet minder adembenemend dan de mijne. Ik werd na ruim 42 weken heel smooth & easy zwanger te zijn geweest uiteindelijk na een dik etmaal (een eeuwigheid voor mijn gevoel) van onzekerheid, pijn, zorg, angst en uiteindelijk de meest vreselijke paniek via een spoedkeizersnede  – “we gaan ons uiterste best voor u en de baby doen, mevrouw”, waren de laatste woorden die ik hoorde voordat het mondmasker van de narcose werd aangebracht – moeder van een piepklein, mager, rimpelig, maar o zo puntgaaf dysmatuur Silvijntje. De Apgar-score van 10 stemde het in aller ijl opgetrommelde 10-koppige medische team gerust:  “Een wonder”. Die woorden had ik eerder gehoord. Even later werd ik wakker met jou in mijn armen. Hoé gelukkig.

silvijn4-8

Als ik nu naar je kijk, kan ik bijna niet geloven dat dit op de kop af al vier jaar geleden is. Je was zo klein, zo kwetsbaar, zo broos. De herinnering lijkt nog zo vers en is zo levendig. Inmiddels steek je met je 110 centimeter een stuk boven je leeftijdsgenoten uit, heb je jouw geboortegewicht weten te vertienvoudigen en passen je voeten nauwelijks nog in maat 27. Je bent sterk, weerbaar en één stevig brok positieve energie. In jouw geboorterapport staat in hanenpoten geschreven: ‘verwacht zeer slecht kind’.  Och wat hadden ze het (hoera, hoera, hoera!)  toch grandioos mis. Silvijn, jij bent het ‘allerrr allerrr besterrr’* wat mij ooit is overkomen. Wat ben ik, wat zijn wij, blij met jou.

Hurray, it’s Silvijn’s birthday! We gaan er in alle opzichten een machtig mooi feestje van maken.

*Silvijn spreekt met een flinke ‘rrr’ en heeft de neiging deze rrr achter een woord eindigend op een klinker te plakken. Hij heeft het standaard over ‘(allerrr)besterrrr’ in plaats van (aller)beste. Ach, doen we niet moeilijk over. Sterkerrr nog; we nemen het met een grote glimlach van ‘m overrr.

silvijn4-9-2

silvijn4-9

Hurray it’s my birthday!

img_2321

Hurray it’s my birthday! Gisteravond vierde ik mijn 44ste hier thuis met mijn liefste vriendjes, vriendinnetjes en familie. Vanochtend werd ik uitgebreid verwend door mijn mannen. Zo kreeg ik ontbijt op bed, mooie kaarsen, een prachtige tekening en een weekendje Hotel New York met Booijmans van Beuningen arrangement (!). En dan staat vanavond het concert van Douwe Bob nog op het program. Hoera, ik ben jarig!

img_2272

Met liefde hang ik ieder jaar mijn eigen verjaardagsslingers op. Geïnspireerd door de fantastische versierideeën van Poppiesforgrace  verzamelde ik de afgelopen jaren pompons, waaiers en honeycombs in alle soorten, kleuren en maten via (voornamelijk de ramsjbakken van) de Hema, Flying Tiger, Action, Zeeman en Wibra. Aan een krammetje bovenin de ensuitedeuren hang ik verschillende draden van cadeaulint waaraan ik de draadjes van de versiering knoop. Het is even een flinke klus maar ik word elk jaar weer heel erg blij van het resultaat. Hoera, ik ben jarig! En over drie weken vieren we de vierde verjaardag van Silvijn; de ervaring leert inmiddels dat de versiering tot en met die tijd prima kan blijven hangen. Vervolgens verruilen we de verjaardagsversiering als de bliksem voor de kerstboom (stop de tijd!).

img_2492 img_2486 img_2484

Ik bedacht me dat deze verjaardag best een gedenkwaardige is. Ik ben nu net zo oud als mijn moeder was toen zij (mijn) moeder werd. Mijn geboorte is en blijft een bijzonder mooi verhaal en heeft 44 jaar geleden warempel de voorpagina van de krant gehaald.  Als je wilt, kun je de artikelen uit de Leeuwarder Courant  hier en  hier lezen. Ik was een ‘alleraardigste baby’, hoe een hilarisch gedateerde tekst. De bijgeplaatste foto is mij zeer dierbaar, het origineel pronkt uiteraard in een lijstje aan onze ‘wall of precious memories’.

img_2314img_2300

Niet onbelangrijk om te noemen – voor een ieder die de moeite heeft genomen door te klikken – : ik werd in alle consternatie en in de gauwigheid, Remon en ik deden er een dik  half jaar over om een naam te kiezen die goed voelde, vernoemd naar beide oma’s en heet daarom voluit Betsie Alie, waarvan Bea de afkorting is en als roepnaam werd gekozen – hoera! -.

img_2461

Herfsttradities

img_1818Volgens goed gebruik gaan we de eerste  zaterdagmiddag van de herfstvakantie naar het bos. Omdat we fijne tradities hier graag in stand houden – zeker op zo’n prachtige herfstdag als deze -, draaiden we het zaterdagochtendriedeltje (samen uitgebreid ontbijten, op en neer naar de streekboer, supermarkt en favoriete bloemist) in een pittig tempo af om rond het middaguur onze voeten in rubberlaarzen te kunnen steken en richting het bos te koersen.

bos11

Als je in Leeuwarden en omstreken spreekt over ‘het bos’ dan heb je het over Park Vijversburg, het voormalige bos van Ypey in Tytsjerk. Een typisch negentiende-eeuws park met slingerpaadjes, bruggetjes, oranjerie en volière op nog geen 10 minuten rijden van de stad. We hebben hier al heel wat voetstappen liggen. De afgelopen jaren heeft het park een metamorfose ondergaan en is getransformeerd in een bijdetijds cultuur- en natuurpark. Wij skipten zaterdag al deze drukbezochte nieuwigheid – die doen we binnenkort op een rustige woensdagochtend wel – en kozen voor een oldschool rondje bos onder de bezielende leiding van Silvijn. Mooi om te zien dat hij zich in deze omgeving zo thuis voelt. De boerderij waar Silvijn naar de  kinderopvang  gaat, staat tegenover het bos en er worden regelmatig uitstapjes naar de overkant gemaakt.

bos9

We ontliepen al snel de drukte, vonden “geheime paadjes” en verbaasden ons over de grote hoeveelheid kastanjes, beukennootjes en eikeltjes. We verzamelden er een grote plastic tas (ook traditie) vol van.

bos12bos4

Wat een verrassing was het dat we in de verste uithoeken van het bos de rood met witte vliegenzwam (“dat zijn de echte hè mama, niét aankomen!”) in verschillende soorten en maten zagen staan. Silvijn onderwierp deze mooierds heel voorzichtig aan een nader onderzoek, ik oefende met het fototoestel in de manuele stand – op handen, buik en knieën – op paddenstoelenfoto’s.

bos3bos2We struinden de volgende dag samen Pinterest af op ‘knutselen’ & ‘herfst’ en zagen de mooiste DIY-creaties voorbij komen. Silvijn viel als een blok voor afbeeldingen van strak gelakte kastanjes in knalkleuren.  Vandaag ging hij vastberaden met kwasten en verf aan de slag en schilderde 12 kastanjes. De eerste exemplaren keurig in een knalkleur, de laatste – als gevolg van overenthousiast roeren in het verfbordje – heel erg bruin.

img_1772Volgens mijn bescheiden mening hoeft deze activiteit niet te worden opgenomen in de categorie tradities. Silvijn denkt daar duidelijk anders over: “morgen verf ik alle andere hoor mama! En als ik klaar ben.. dan ga ik gewoon nieuwe zoeken in het  bos!”. Lang leve de herfsttradities!

Project garage – DIY

garage44Ooit is hier via een Marktplaats aankoop – drie bigshoppers vol speelgoed van een bepaald merk voor een habbekrats – een reusachtige plastic garage beland. Een kolossaal exemplaar uitgevoerd in glimmend geel, rood, blauw en groen. Zo eentje waar ik een beetje misselijk van word wanneer ik er langer dan 10 seconden naar kijk. Zo’n onmogelijk geval waar je niet omheen kunt en van een formaat dat met geen mogelijkheid in een kast, mand of zak op te bergen is. Waarvan alle toeters en bellen gaan rinkelen als je toch heel hard je best doet om het ding achter een deurtje – uit het zicht graag – in een kast te proppen. En waarvan de kakofonie aan geluiden vervolgens niet meer te stoppen is. Zo eentje dus. Mij een doorn in het oog, Silvijn z’n lievelings.

garage21

Nu wil het toeval dat bij de laatste in-de-kast-prop-actie de garage niet geheel ongeschonden uit de strijd is gekomen. De ultieme aanleiding voor mij om op zoek te gaan naar een beschaafd exemplaar. Ik struinde Marktplaats af op ‘houten garage speelgoed’. Op dag 3 had ik binnen de straal van 5 kilometer beet. Ik bood 7,50. Mijn bod werd zonder tegenvoorstel vrolijk geaccepteerd (shoot, toch teveel geboden!). Ik haalde hier in de buurt een strakke houten garage op, weliswaar flink bekrast en beschadigd maar niet erg. Kwestie van doorheen kijken –  ik had immers een plan.

garage25Silvijn speelde de eerste avond vol overgave met zijn nieuwe garage en prees het exemplaar voor het slapen gaan de hemel in. Vooral de omhoog te draaien lift was “schitterend”. Fijn, het ding was goedgekeurd. Nu nog even pimpen en klaar. Diezelfde avond begon ik fanatiek met schoonmaken, schuren, ontvetten en gronden. Zo, dat schoot lekker op.

garage23

Met tanend enthousiasme vervolgde ik het project: ontvetten, gronden, schuren, ontvetten, eerste laklaag, schuren, ontvetten, tweede laklaag, schuren, ontvetten, tweede laklaag, druipers wegschuren en bijverven,  verf van draaiwieltje schuren, verf van touw schuren, verf van lift schuren, verf van liftmechanisme schuren, verf van (…). Note to self: niets is even. Nooit niet (je weet toch)! De garage belandde onder de tafel in de werkkamer en werd een paar weken met rust gelaten.

garage10Het project garage werd weer aantrekkelijk toen ik bij de Action legio mogelijkheden voor de finishing touch zag. Wat hebben ze daar – als je heel goed kijkt – toch veel leuke spullen. Ik kocht er stickers met (retro)afbeeldingen van vervoersmiddelen, matjes met zwart glimmende mozaïek steentjes, een scrapbook met letters en pijlen, een klos zwart-wit touw en een pakketje letters, cijfers en figuren die ik zwart stiftte met permanent marker. Ik prutste en priegelde de hierboven genoemde frutsels heerlijk ontspannen en zorgvuldig op en in de garage.

Ik blij, Sil blij.

Zonderag 19 september sta ik, samen met een vriendin, op Supervlooi.  Als je 7,50 biedt, wordt je bod vrolijk en zonder tegenvoorstel geaccepteerd en is ‘ie van jou.

garage7garage24garage8garage9garage22

 

 

 

garage45

 

 

 

 

Project garage – DIY