Flowers

Pure peonie pluckluck

Aan het eind van de week waarin Silvijn zijn zwemdiploma A haalde (!), nam ik uit school de landelijke binnendoor-route en belandde, samen met een collega, bij de pioenrooskwekerij van haar broer even buiten Kollumerzwaag. We waren eigenlijk nèt te laat; de onweersbuien van de afgelopen dagen hadden heel wat pioenvelden platgelegd. Zonde!

Toch mocht dat de pret niet drukken: we zagen uitgestrekte velden met pioenrozen in alle kleuren, soorten en maten in overvloed en alle plukrijp. Puur plukgeluk! Met een paar heel dikke bossen in de achterbak van mijn auto reed ik het weekend tegemoet.

Ik vulde gisteravond laat nog alle vazen, wat een pracht! En het het hele huis ruikt naar pioenroos. Wat een fijn begin van het weekend!

 

Lentekrans deel 2

Vorig jaar maakte ik begin maart een lentekrans voor op de paarse voordeur. Hoe ik dat deed, zie en lees je in dit blog. Begin maart haalde ik de traditionele kerstkrans van de voordeur en vond het zo’n kale bedoeling dat ik besloot er ook dit jaar een lentevariant te maken. Een mooi klusje voor een van de paasdagen, zeker als je rustig aan moet doen.

De eucalyptus, prunus (kersenbloesem), magnoliatakjes en verschillende soorten tulpjes die ik eerder, nog flink enthousiast, bij mijn favoriete bloemist haalde, stonden in de schuur in een emmer te te wachten om de krans te mogen versieren.

Ik overschatte donderdag en vrijdag mijn herstel flink; er kwam me de afgelopen dagen weinig uit de handen. Vanmiddag rond een uur of half 4 kon ik het fröbelen van de krans niet meer uitstellen en prutste ik het groen en de tulpen in rap tempo rond de ijzeren basis die ik overhield van de kerstkrans. Ik zette de takken rondom vast met kleine stukjes ijzerdraad. De tulpjes knipte ik af op ongeveer 15 centimeter onder de kop en stak ze er op gelijke afstand tussen. Met geel draad uit de knutselbox van Silvijn zette ik ‘m door het luikje aan de paarse voordeur vast. Ik was blij dat ‘ie hing.

Snel greep ik het fototoestel om een paar plaatjes van het geheel te schieten. Als je goed kijkt, dan zie je dat dat niet helemaal goed ging, de foto’s zijn een tikkeltje onscherp. Stom. “Nouja, dat komt er van, lekker put”, zou Silvijn z’n tekst in zo’n geval zijn. Ik geef ‘m in dit geval gelijk. Volgend jaar beter!

On my shelf

Gister werd ik in het MCL met endoveneuze lasertherapie behandeld aan mijn rechterbeen. (Iets met een lekkage in een hoofdader met alle consequenties van dienen, en zo niét charmant.) En dat betekent ook dat ik vandaag – morgen en overmorgen –  rustig aan moet doen; voor het eerste herstel na de ingreep staat 3 dagen.

Maar hey, het zijn wel mijn vríje dagen en  ik had al een bezoek aan de tandarts gepland, een telefonisch interview voor 25 Beautiful homes (in het juli nummer staat een reportage over ons huis), een rondje door de speelgoedwinkel met Silvijn, er moesten boodschappen gedaan worden en als ik dan toch bij mijn favoriete bloemist in de buurt ben, vind ik het niet gemakkelijk om daar langs te rijden.  Dus kocht ik een arm vol ranonkels, tulpen, hyacinten en anemonen plus wat takkenbossen en eucalyptus voor het maken van de lentekrans voor aan de paarse voordeur.

Na het opruimen van de boodschappen, het schikken van de bloemen, het schuiven met spullen op de plank en het maken van een paar fotootjes voelde ik wel degelijk dat het beter was om in horizontale positie op de bank plaats te nemen.

Och en ik kon vanmiddag nog drie kaartjes overnemen voor de voorstelling ‘Dummie de Mummie‘ vanavond in de stadsschouwburg. Dat is anderhalf uur zitten, dus dat mag. Morgen en overmorgen ga ik in de rust. Heus. Fijne paasdagen!

Buches of tulips

Ik ging voor een paar voorjaarsbloeiers en een grote magnoliatak naar mijn favoriete bloemist en kwam zomaar thuis met vier dikke bossen roze/gele tulpen in volle bloei. Wat een fijn cadeautje. Dat bezorgt mij een heel grote glimlach op mijn gezicht. Kijk nou wat een tulpenpracht; hier binnen is het de komende dagen volop lente!

Magnoli-ja!

Als de magnolia weer in de emmer van je favoriete bloemist staat, weet je dat het niet lang meer duurt voordat het al een heel klein beetje schemert als je wekker om 06.15 uur afgaat, je de vogeltjes hoort zingen, de voorjaarsvakantie in aantocht is en de lente echt niet lang meer op zich laat wachten. Hoera voor de magnoli-ja!

A big bunch of spring

Zaterdag deed ik een dagje Groningen met een vriendinnetje. Ik keek uit naar de bloemenkramen op de markt en hoopte op mijn lievelings voorjaarsbloeiers.

En ja hoor, mijn meest fijne buit van de dag was een flinke bos ranonkels in alle kleuren van de regenboog. Een dik bos gekleurde lente voor maar 5 euro, wat kan ik daar blij van worden

.De bloemenverkoper gaf overigens de tip de ranonkels ‘hoog in de vaas’ te zetten. Bij doorvragen bleek dat je de bloemen van de ranonkels dan net boven de vaas uit moet laat komen. De stengels van de Ranonkel zijn vrij kwetsbaar en kunnen de relatief zware bloem niet altijd dragen waardoor ze knakken. Door de ranonkels hoog in de vaas te zetten, bescherm je de stelen en blijven de bloemen het langst (rechtop) staan.

Goodbye Christmas, hello spring!

Standaard verdwijnt de Kerst op 6 januari uit ons huis. Dat maakt dat onze kerstboom dit jaar vijf hele weken dienst gedaan heeft, chapeau! Nog voor de boom het pand goed en wel heeft verlaten, ren ik naar mijn favoriete bloemist voor lentebloeiers. Drie bossen tulpen en twee bossen hyacinten plukte ik er gisteren al flink hebberig uit de emmers. Lentebollen: krokussen, narcissen en hyacinten, haalde ik de dag na Kerst al. Het kan mij niet snel genoeg voorjaar zijn (ik ben zó geen wintermeisje). Ik vulde met al dat moois zo goed als alle voorradige vazen en potjes.

Zó, daar fleurt het hier mooi van op: hallo lente!

Herfstkrans

Het is overduidelijk herfst, al bijna een maand. En toch voelde het vandaag waarachtig als zomer. We gingen al vroeg en volgens traditie, deze keer  in een t-shirt met korte mouwen en zonder jas(!), naar het bos en zochten daar naar herfstschatten in het heerlijke najaarszonnetje.

We vonden takken met knalroze en oranje bloemetjes, struiken met rode besjes, feloranje rozenbottels en prachtige bladeren in alle herfstkleuren van de regenboog, zagen honderd soorten paddestoelen, stopten beukenootjes en kastanjes – ook die in een stekelige groene schil – in onze rugzak en als klap op de vuurpijl mochten we in de orangerie heuse uilenballen uitpluizen en ontdekten daarin verschillende schedeltjes van spits- en woelmuizen!

Thuis maakten we van al dat gesprokkelde moois plus een paar reuze chrysanten, eucalyptus, distels en lampionnetjes die we gister kochten bij  de favoriete bloemist – en in navolging op de winterkrans en de lentekrans – een herfstkrans voor aan de paarse voordeur.

Wat een fijn cadeautje zo’n nazomerzondag als deze! En wat steken die herfstkranskleuren lekker af bij de door de najaarszon flink warm verlichte paarse voordeur.

It’s the little (pink) things

In de afgelopen weken transformeerde de zomer in rap tempo tot een dierbare herinnering. Het echte leven (lees vooral mijn werk) heeft me in de eerste weken van het schooljaar weer flink in de greep. Dit naast alle andere essentiële zaken in het leven maakt dat ik weinig tijd en ruimte ervaar om foto’s te maken, laat staan deze hier en/of op Instagram te posten. Hoe doen anderen dat toch?

Vanochtend (ik werkte thuis) scheen de zon – tussen de enorme hoosbuien door – zo fijn op de bos roze lelies, dat ik mijn kans schoon zag en snel onderstaand plaatje schoot. En oké daarna sleepte ik de bos, met gevaar voor gele stuifmeelvlekken all over the place,  naar het tafeltje in de voorkamer en klikte er nog eentje.

Ik kocht de lelies vorige week bij de Albert Heijn: twee bossen voor vijf euro. Ik zette ze samen in mijn lievelingsvaas en scheurde er een aantal knoppen af om de kleine vaasjes ermee te vullen. Sinds gister zijn de bloemen zo goed als allemaal open. Wat een pracht – en lekker ruiken dat ze doen! –  ik kan daar zó blij van worden.

It’s the little (pink) things.

Het is weekend, fijn. Morgen ga ik met een vriendinnetje naar de Woonbeurs, morgenavond naar Douwe Bob & The Dutch String Collective in de Stadsschouwburg. Zo een zin in!

 

Autumn

En voor je het weet ben je alweer vier weken volop aan het werk, kleurt de wereld oker en oranjebruin, vallen de blaadjes als een malle van de bomen, worden de dagen snel kouder en flink korter, het licht zwoeler, staat de houtkachel ’s avonds te gloeien, branden de kaarsjes, hangen de winterjassen aan de kapstok, pronken er Chrysanten van een reuzenformaat in de emmers van je favoriete bloemist, maak je op zondagmiddag verse groene soep (snert), oogst je de druiven uit eigen tuin en nadert de herfstvakantie met rasse schreden. Ach, stiekem ook best weer fijn!

When the cat’s away the mice will play

 

Alhoewel we nog twee dikke weken te gaan hebben, voelde het afgelopen weekend – ondanks de regen op zaterdag – al een beetje als zomervakantie. Remon spendeerde de afgelopen dagen met vrienden in Oostenrijk (iets met de grand prix) en ‘when the cat’s away, the mice will play’.  Volgens goed gebruik kiezen we in zo een weekend ieder ons lievelings.

Voor Sem was dat op vrijdagavond uitgebreid Sushi eten in zijn favoriete restaurant, Silvijn wilde dolgraag een bus van Lego (en vier nachten op papa’s kant slapen in het grote bed), samen kozen we voor het zwembad op zondagochtend en ik ging diezelfde middag – het strand was weer-technisch gezien  jammer genoeg geen optie – voor een dikke bos puur plukgeluk uit de Dorpstún.

Pure pluckluck

En nóg een lang weekend. Nóg een cadeautje (ik was maandag bij een concert van Eddie Vedder, over cadeautjes gesproken) vooral als het wederom zo een lekker weer is. Ik besloot de nieuwsberichten zo goed en zo kwaad als dat gaat – ik zie en hoor Oasis (!) nu op de tv – te negeren en volop te gaan genieten van deze fijne vrije dagen.

Vandaag fietsen we voor de eerste keer dit seizoen naar de dorpstún in Snakkerburen, een klein buurtschap even buiten Leeuwarden.

De Dorpstún is een gemeen­schappelijke biologische moes-, bloemen-, beleef- , pluk-  en theatertuin. De tuin en de winkel, waar je de verschillende producten kunt kopen, worden onderhouden door vrijwilligers. Van de opbrengst van de verkoop,  de verschillende activiteiten en de bijdrage van donateurs wordt nieuw zaad- en plantgoed ingekocht en het complex onderhouden. Ik mag hier zó graag naartoe gaan.

We struinden door de rozentuin, de vlindertuin, de kruidentuin, de groente- en fruittuin en het moeras alvorens onze missie – het eerste boeket plukgeluk van dit seizoen weten te bemachtigen – in de pluktuin te volbrengen.

Wat mij betreft: missie geslaagd. Puur plukgeluk!

Pink blossem

Drie weken per jaar staan de verschillende soorten sierkers (prunus) op ons plein, voor ieder huis staat er één, in bloei. Ik schreef daar vorig jaar al over.  Ieder jaar kijk ik weer uit naar de laatste week van april wanneer de eerste bomen lijzig en ingetogen lichtroze kleuren en ons plein voorzichtig naar lente begint te ruiken. Een paar dagen later staan de 15 lichtroze sierkersen volledig en uitbundig in bloei. In de dagen daarna volgen de wat meer donkerroze gekleurde prunus, wat betekent dat er minstens 20 sierkersen tegelijkertijd staan te schitteren. Oi, joi, joi wat een pracht!

Rondom Bevrijdingsdag beginnen de eerste bomen hun bloesem te verliezen terwijl de bloesem van de boom die voor ons huis staat juist dan pas openspringt. Naarmate ‘onze’ boom langer in bloei staat, transformeert de kleur van de bloesem van donker- naar zachtroze.

Ik kan er geen genoeg van krijgen, van het plaatje van de weelderig bloeiende prunus op ons plein. Mijn absolute lievelings is het beeld van deze roze bloesem afgezet tegen een strakblauwe hemel. Deze combinatie was dit seizoen schaars dus greep ik donderdag, tussen de bedrijven, door mijn kans en fotografeerde in rap tempo ‘onze’ boom tegen de fel turquoise lucht (minstens honderd keer – en dat doe ik al negen jaar lang).

A big hurray for peony season

Ik vond het zelfs een beetje spannend toen ik donderdagochtend op weg ging naar mijn favoriete bloemist. Ik had zó een zin in een enorme bos knalroze pioenrozen. Die met van die knoeperts van zuurstokroze knoppen, een warm geel hart en gigantische stelen, dié had ik in mijn hoofd. Stonden ze er al op mij te wachten in de emmer? Of zou ik ietwat teleurgesteld over moeten schakelen op plukplan B?

Tot mijn grote blijdschap lachten de meest mooie kanjers van knalroze pioenrozen mij vanuit hun emmertje hartelijk toe. Ik plukte twee joekels van bossen. Kijk nou toch, wat zijn ze waanzinnig mooi.

Ik werd vandaag al vriendelijk toegelachen door exemplaren in het wit met een geraffineerd donkerroze randje, subtiel gewenkt door een bos oudroze met dubbele bloem en de donkerrode variant fluisterde stellig mijn naam. Wordt dus vast en zeker vervolgd. Lang leve het pioenrozenseizoen!