Home & garden

Lentetuin

We hielden de vitrage in de serre al weken angstvallig dicht zodat we geen zicht hadden op onze achtertuin. Nou, dan weet je het wel.. De vlonders donkerbruin en onbegaanbaar (spekglad!), de tegels mossig groen, de witte bloempotten een ondefinieerbare kleur zowel aan de buitenkant als qua inhoud: vol regenwater en bladerdrab, de witte tuinset zwart van de aanslag, de herfstbladeren aaneengekoekt met het nodige zwerfafval, het natte, glibberige zeil van het stookhout gewaaid, de kozijnen grijs van ellende en het gras en andersoortig onkruid (waar komt dat toch altijd vandaan?) kniehoog in de borders, de – in een vorig leven gele – zandbak niet meer als zodanig te herkennen (….). Heb je een beeld?

En tussen al die troosteloze winterellende ontsproten de eerste knoppen in de druif, zochten de tulpen en de narcissen een weg tussen het onkruid en het bladerdek naar boven, werd de heg langzamerhand wat groener, zongen de vogels ons ’s ochtends weer wakker, kwam de bloesem in de peer en zochten enkele dappere munt- en aardbeienblaadjes zich een weg richting de prille lentezon.

Het was wachten op een mooie zaterdag of zondag en ja hoor, afgelopen weekend leende zich perfect voor de grote tuinmetamorfose. Met grof geschut ging ik de wintertuin te lijf. Ik poetste de tuinset en de kozijnen weer blakend wit, de regenton glimmend grijs, de kleur op de tafeltjes, bankjes en gieters tevoorschijn en de aanslag van de potten. Daarna schrobde ik de vlonders en de tegels, trok het onkruid, snoeide de fruitbomen, hakselde de bladeren, deed een ritje grofvuil, sleepte de mandarijn en de vijg uit hun winterverblijf en vulde de witte potten met nieuwe verse potgrond.

Het leukste bewaarde ik voor het laatst. Ik kocht een arm vol biologische kruiden en flink wat stekjes van groente- en fruitplantjes bij de kweker en verdeelde deze over de witte potten waarin ook de inmiddels flink uit de kluiten gewassen moestuinstekjes van de Albert Heijn een plekje kregen. De kussens op de banken, de kaarsjes en leftover-bloemen op de tafeltjes maken het plaatje compleet.聽De vitrage kan weer open. Fijn hoor zo’n lentetuin!

Autumn

En voor je het weet ben je alweer vier weken volop aan het werk, kleurt de wereld oker en oranjebruin, vallen de blaadjes als een malle van de bomen, worden de dagen snel kouder en flink korter, het licht zwoeler, staat de houtkachel ’s avonds te gloeien, branden de kaarsjes, hangen de winterjassen aan de kapstok, pronken er Chrysanten van een reuzenformaat in de emmers van je favoriete bloemist, maak je op zondagmiddag verse groene soep (snert), oogst je de druiven uit eigen tuin en nadert de herfstvakantie met rasse schreden. Ach, stiekem ook best weer fijn!

Vakantievoorbereidingschaos

Gister rondde ik, vooralsnog, het schooljaar 2016 – 2017 af. Morgen vertrekken we gevieren voor drie weken naar Panama met op de heenreis een overnachting in Madrid.

Het is dan ook een compleet gekkenhuis hier. De wasmachine draait overuren, in allerijl zijn de laatste noodzakelijke spullen aangeschaft (we moeten nog muggenmelk met Deet en regenponcho’s en een stekker die de hoofdtelefoon aansluit op de telefoon, slippers en een zwembroek voor Sem en een waterdicht hoesje voor (…)!). Apparaten worden gecheckt en opgeladen, boeken gedownload op de e-reader. We leggen op de valreep toch nog enkele accomodaties vast. Is er nog een kapper open op maandag? De planten krijgen nog water, de snijbloemen gaan in de groene container. Wat doe ik morgen aan? Is de was al droog? De prullenbakken moeten nog geleegd. “Hebben we echt alle vlieggegevens en reisdocumenten”? “Hoe komen we van de luchthaven naar ons hostel?” Tassen en koffers – wel of niet de spullen verdelen over de bagage? – raken langzaamaan vol met (vooral veel te veel) kleding, boeken, spelletjes en toilettassen. “Passen deze vakantiedoeboeken nog in jouw koffer?” 聽Wel of niet de grote lens van mijn camera mee? Een extra spijkerbroek, een dik vest voor als we in de bergen zijn? Toch nog die laatste week op Bocal del Torro boeken of laten we het erop aankomen? Er komen lieve mensen langs om dag te zeggen – met tassen vol tijdschriften en lekkers -, wat moet er in de handbagage? De koelkast moet morgen nog leeg, wie vragen we dit jaar voor de post en de planten? Wat heeft Silvijn ondertussen in zijn koffer gepropt (Drie pandaberen, een vliegtuig van Lego en stoepkrijt)? “Waar is de oplader van de… (…).”

Op dit soort dagen denk ik altijd: w谩谩r beg铆nnen we toch aan? Help! Dit is de laatste keer, ik doe het nooit weer.

Ik hoop van harte – ach, ik weet zeker – 聽dat ik daar over twee dagen helemaal anders over denk.

Pink blossem

Drie weken per jaar staan de verschillende soorten sierkers (prunus) op ons plein, voor ieder huis staat er 茅茅n, in bloei. Ik schreef daar vorig jaar al over.聽 Ieder jaar kijk ik weer uit naar de laatste week van april wanneer de eerste bomen lijzig en ingetogen lichtroze kleuren en ons plein voorzichtig naar lente begint te ruiken. Een paar dagen later staan de 15 lichtroze sierkersen volledig en uitbundig in bloei. In de dagen daarna volgen de wat meer donkerroze gekleurde prunus, wat betekent dat er minstens 20 sierkersen tegelijkertijd staan te schitteren. Oi, joi, joi wat een pracht!

Rondom Bevrijdingsdag beginnen de eerste bomen hun bloesem te verliezen terwijl de bloesem van de boom die voor ons huis staat juist dan pas openspringt. Naarmate ‘onze’ boom langer in bloei staat, transformeert de kleur van de bloesem van donker- naar zachtroze.

Ik kan er geen genoeg van krijgen, van het plaatje van de weelderig bloeiende prunus op ons plein. Mijn absolute lievelings is het beeld van deze roze bloesem afgezet tegen een strakblauwe hemel. Deze combinatie was dit seizoen schaars dus greep ik donderdag, tussen de bedrijven, door mijn kans en fotografeerde in rap tempo ‘onze’ boom tegen de fel turquoise lucht (minstens honderd keer – en dat doe ik al negen jaar lang).

Spring wreath

Ik kon het steeds maar niet over mijn hart verkrijgen de kerstkrans – ik noemde ‘m dan ook al zo’n twee maanden ‘winterkrans’ – van de voordeur te halen, te ontleden en in de groene container te deponeren. Totdat ik vorige week deze foto via Atmine op Instagram tegenkwam. Een foto van een pracht van een lentekrans van The big door wreath company. Ik wist niet dat ik een beetje verliefd kon worden op een deurkrans.

Het leek er wel bliksems veel op. De hele week zat de lentekrans voor in mijn hoofd, ging mijn hart sneller kloppen als ik aan het vlechtwerk van uitbundige lentebloeiers dacht en in mijn dromen hing het meest kleurige en geurige exemplaar hier al lang en breed ter vervanging van de winterkrans te pronken aan de paarse voordeur. Wat een top idee: elk jaargetijde een seizoensgerelateerde krans aan de paarse voordeur. Ook de zomerkrans en de herfstkrans waren in gedachten al driftig in de maak. Ik kon niet wachten. Wederom zat het echte leven de uitvoering van mijn wilde dromen over dit onderwerp hinderlijk in de weg en werd mijn geduld flink op de proef gesteld. Opschieten met dat weekend!

Donderdagavond greep ik mijn kans en haalde een oasekrans en binddraad bij het tuincentrum, magnolia’s en narcissen (neppers voor als de echte zijn uitgebloeid) bij de Action. Ook bewaarde ik het groen (bosbestakjes) uit de bossen tulpen die – hoe lief – hier vorig weekend als ‘welkom thuis’ op tafel stonden.

Vandaag haalde ik tulpen en verschillende lentetakken – kleine magnoliatakken, prunus, (kersenbloesem) en eucalyptus – bij mijn favoriete bloemist en kon ik聽 eindelijk aan de slag. Uiteraard dwaalden mijn gedachten en mijn gevoel al snel af naar zaterdagmiddag 10 december, de middag waarop ik voornemens was een winterkrans te cre毛ren. Het is al bijna drie maanden geleden. Al mijn zegeningen tellende bedacht ik me dat de tijd ook rijp is om de dorre winterkrans te vervangen door een vers en fris voorjaarsexemplaar.

Ik liet het oase zoveel mogelijk water opnemen en stak de eucalyptus en de prunus in de krans.聽 Ik prutste de takken z贸 rond de krans dat de oase – zo goed als – niet meer zichtbaar is. Daaromheen drapeerde ik de prunus. Ik zette de takken flink vast met transparant visdraad en groen binddraad. De gaatjes vulde ik op met de bosbestakjes. Als laatste boog ik de magnolia langs de buitenrand van de krans en zette ook deze met binddraad vast.

Daarna knipte ik de tulpen op zo’n 15 centimeter onder de bloem af en stak ze op gelijke afstand van elkaar in de krans. Ook de tulpjes zette ik – net onder de bloem – goed vast met binddraad. Ik vond een stuk geel band waarmee ik de krans op de paarse voordeur, door het luikje, vastzette.

Ik ben vandaag meerdere malen eventjes naar buiten gesneakt om een glimp van de lentekrans op te kunnen vangen; ik werd er blij van. Daarbij passeerde ik wel de winterkrans die ietwat mistroostig achter de voordeur op het kastje in de vestibule ligt.

Ik schraap straks al mijn moed bij elkaar en zal ‘m welwillend ontleden. De dorre takken en blaadjes gaan voorzichtig in de groene container, de kleurige kerstballen en het rode lintje worden zorgvuldig bewaard tot rond de eerstvolgende 10de december.

– Spring wreath

Binnenkijker

vtwonen

Als ik een bucketlist zou hebben, dan stond daar ergens tussen nummer 9 en 12:聽 een binnenkijker in de vtwonen op. Sinds ik me kan herinneren verslind ik woonbladen. St谩pels bewaar ik in dozen en achter in kasten. Op druilerige dagen blader ik wat weemoedig maar met genoegen door jaargangen van weleer. De binnenkijkers zijn absoluut favoriet. Vtwonen is, sinds de 101woonidee毛n ter ziele is, mijn lievelings.

Toen we dit聽 huis 8 jaar geleden kochten, was het, zacht uitgedrukt,聽 verre van vtwonen waardig. Tijdens de oneindige klusweekenden en -avonden mijmerde ik stiekem over ons huis –聽 als het dan 贸贸it een keer helemaal af zou zijn, waarschijnlijk in het jaar 2034 – als in een binnenkijker in deze woonglossy. Hoewel ik altijd heb gedacht dat het bij dromen zou blijven – want hoe dan? – heeft deze gedachte de ergste klusweekenden -en avonden een wel klein beetje draaglijker gemaakt.

vtwonen21

jkf_bea_009_original

vtwonen3

vtwonen7

vtwonen9

vtwonen16

Twee jaar geleden ontdekte ik Instagram. Urenlang struinde ik van het ene interieuraccount naar het andere. Z贸veel binnenkijkers bij elkaar;聽 er ging een hele nieuwe wereld voor me open. Schoorvoetend trok ik in het najaar van 2014 naar mijn idee de stoute schoenen aan聽 – ik ben niet zo extravert aangelegd en dat is een understatement –聽 en startte ik met het posten van foto’s van ons interieur.

Een klein half jaar later zat er in mijn inbox een bericht van @rufftochssot met de vraag of ik mee wilde werken aan een binnenkijker. Wat? Ik kon het bijna niet geloven. Het was heus waar. In opdracht van het Zweedse magazine Hus & Hem kwam Camilla Isaksson in mei 2015 interieurfoto’s bij ons schieten, een klein jaar later volgde deze publicatie in het woonmagazine.聽 Het blaadje pronkt op het tijdschriftenrek in onze grote kast, naast de publicatie in het Artifacts magazine. Ons huis in de magazines, hoe leuk!

Vorig jaar rond deze tijd werd ik via Instagram benaderd door Carolien Manning en Jantsje Klazinga met dezelfde vraag.聽 Afgelopen zomer schoten zij ‘real-life’ plaatjes in ons huis; wat een happening! Silvijn – die het liefst uitgebreid poserend op iedere foto wilde –聽 heeft het er nog vaak over. Hoe te gek was even later het bericht dat vtwonen de foto’s als binnenkijker wilde publiceren. “Nee?” “Ja!” Ik vertrouwde het pas op het moment dat Seline Steba belde voor het maken van een afspraak voor het begeleidende interview.

Vanmiddag viel het decembernummer van vtwonen met binnenkijkspecial bij ons in de brievenbus. Hoewel ik alle gepubliceerde foto’s en nog heel veel meer geweldige plaatjes – vooral van Silvijn – al een tijdje in mijn bezit heb en het artikel al had gezien en gelezen, durfde ik het blad bijna niet uit het plastic te halen. Hoe spannend! Gek hoor om je eigen huis (en vooral mezelf) op het glossy papier te bekijken. Maar ohw wat vind ik het een leuk artikel geworden. Op het pronkrek ermee!

Dikke dank je wel Carolien, Jantsje en Seline voor een geweldige shoot, een tof interview, de meest prachtige foto’s en een te gekke binnenkijker in de vtwonen!

vtwonen5

vtwonen20

vtwonen15

vtwonen22

vtwonen23

vtwonen24

vtwonen4

vtwonen8

 

 

Blissful weekend

Shanghaivaas

Wat was het een fijn weekend. Samen met een vriendinnetje genoot ik vrijdagavond van het bijzondere huiskamertheater van Cleo en Lex in het prachtige Veenklooster. Zaterdag en zondag deden we niet veel bijzonders:聽 een vroeg rondje stad, we prutsen wat om in en rond huis en tuin, bezochten opa en oma’s, dronken tot laat wijntjes buiten en genoten van de zwoele avond. Zondag聽 gingen we fietsen en plukte ik samen met Silvijn margrieten, boterbloemen, distels en klaprozen uit de berm. Wat zijn ze mooi!

What a blissful weekend!

Shanghaivaas Shanghaivaas

Pink blossem

Huis bloesem1Ons huis staat samen met zestien andere huizen, alle gebouwd rond 1900, aan een pleintje. Onze voortuin grenst aan een trottoir van oude geeltjes. Daarachter ligt een groenstrook. In deze groenstrook staat voor ieder huis een oude boom. In de maand mei staan ze, drie weken lang, sprookjesachtig in roze bloei. Als ze uitgebloeid zijn, regent het dagenlang roze bloesem op het plein. Z贸 betoverend mooi!

Trees with pink blossems around our little square.

Huis bloesem5