Sandy toes & salty kisses

Schier1Aan het einde van de zomervakantie een lang weekend naar een Waddeneiland, het begint een fijne traditie te worden. Dit jaar was er flinke twijfel gezien de gezondheidstoestand van mijn moeder: wel of niet afreizen naar Schiermonnikoog? Wikken en wegen. Ik wilde in eerste instantie niet. Uiteindelijk besloot ik – in goed overleg met en op advies van het zorgteam – toch wĂšl met mijn mannen mee te gaan. We gingen lekker uitwaaien, ik in de meest brede zin van het woord. Ondertussen hield ik mijn hart stevig vast.

SchierSiloppaal1Schiermonnikoog is in mijn beleving het meest pure, ruige en dynamische Waddeneiland. De natuur gaat er grotendeels haar eigen gang, heel het eiland is Nationaal Park. Op een heel klein oppervlak vind je een enorme verscheidenheid aan landschappen en de daarbij horende natuur. Gemotoriseerd verkeer kom je hier nauwelijks tegen.

Schier2Het  Noordzeestrand is oneindig groots en blijft mij imponeren. Het strand meet op haar breedst maar liefst één kilometer, hiermee is het één van Europa ’s breedste. Wat een zee van rust en ruimte. Silvijn maakte er bovenstaande foto van Remon en mij, wat een lucky shot!

Schier4 De wind die langs je lijf wappert, je haren die om je hoofd klapperen, een zilte smaak in je mond, zoute spetters op je armen, het zonnetje dat brandt op je huid, zand tussen je tenen en de zeelucht in je neus. Ik hou van het ‘Waddeneilandgevoel’.

Schier14In het westen van het eiland ligt een prachtig netwerk van  wandel- en fietspaden waarvan we er niet een oversloegen. Al fietsend beleefden we de acht verschillende landschappen.

Schier7Op de poster die we kregen van de vogelbescherming kruisten we ’s ochtends tijdens het ontbijt steeds meer gespotte vogels aan, zoals de bergeend, de bonte strandloper, de rosse grutto en de aalscholver. Vanuit de vogelkijkhut in de Westerplas zagen we zelfs een witte lepelaar voorbij vliegen.

Schier11Verder naar het oosten ontbreken paden en bestaat het eiland uit ongetemde natuur. De Balgexpres bracht ons vanuit het dorp via het Noordzeestrand naar de Balg. Op die uiterste oostpunt van het eiland zagen we zeehonden, zochten we zeediertjes en schelpen en genoten van het weidse landschap, het onvoorspelbare zand en de ruige Noordzee.

Schier12In het zachte avondzonnetje vingen we krabben, zeeduizendpoten en garnalen in de geulen van een nagenoeg verlaten strand.

Schier15

Schier5Bij het bezoekerscentrum kun je de leukste excursies boeken. Wij kozen voor ‘bosgeheimen voor kleuters’. Samen met een heuse gids trokken we diep het bos in op zoek naar ‘Schiertjes’. Wat een beleving! Silvijn genoot, wij genoten vooral van Silvijn.

Schier19

Schier16

Vrijdagmiddag stapten we in Lauwersoog met de fiets en al op de boot naar Schiermonnikoog, maandagmiddag keerden we weer terug naar huis. Vier dagen lang uitwaaien, voor mijn gevoel slechts twee dagen afwezig; een ‘dit vergeten we nooit meer’ om bij te schrijven in mijn mooiste handschrift.

En met het zand nog tussen de tenen snel naar mams voor een hĂ©le dikke zilte tĂșt.

Sandy toes & salty kisses.

Pluckluck

Silvijn met bloemen5Al dit zondagse plukgeluk – als ik later groot ben, wil ik bloemenplukker worden – zette ik diezelfde avond in glazen weckpotjes en flessen. Alle echte vazen waren immers al gevuld met het plukgeluk van vrijdag en ook de omgeving was in deze categorie al rijkelijk bedeeld.

Plukgeluk15Wat kan ik daar toch van genieten: frutselen en frullen met bloemen en vaasjes en dan de lekker hele wereld om mij heen vergeten. Een hoge notering in mijn lievelingstop-10 en mede mogelijk gemaakt door flink wat weken zomervakantie. Uit de arm vol sorteerde ik de bloemen op kleur, vorm en lengte en zette combinaties bij elkaar in de flesjes en potjes.

Plukgeluk17De flesjes kwam ik ooit bij IKEA tegen. De weckpotten kocht ik onlangs – want het maken van jam van bramen uit eigen tuin staat hoog op de zomervakantie-to-do-list (note to self: opschieten) – in de sale bij Xenos. De mini weckpotten, vier in een verpakking voor een habbekrats, kon ik niet bij Action in het schap laten staan.

Plukgeluk18

Pluckluck.Punt.

Stop and smell the lathyrus

 

Silvijn met bloemen2

Afgelopen vrijdag brachten Silvijn en ik een bezoekje aan De DorpstĂșn, ik schreef daar hier al eerder over. Zondag fietsen we er aan het eind van de middag – we zagen de zon! – gedrieĂ«n nog een keer naartoe.

Bloemen 7

We sopten door de glibberige klei, plukten de meest geweldige bloemen, kochten kromme komkommers, sappige pruimen en grote bruine eieren. Alles heerlijk eerlijk biologisch. Ondertussen genoot ik ook van Silvijn en maakte wat foto’s. Thuis priegelde ik al het plukgeluk zorgvuldig in de vaas.

Lathyrus

Wezenlijk om mijn gedachten en gevoel een heel klein beetje af leiden. Met mijn hoofd en mijn hart ben ik voortdurend bij mijn allerliefste mama. Haar gezondheidstoestand is op dit moment zeer zorgelijk. De laatste fase van de ziekte van Alzheimer heeft haar uiteindelijk dan toch te pakken gekregen. Dat betekent dat de laatste en definitieve fase van afscheid nemen is aangebroken. Dit maakt mij immens verdrietig. Ik wil graag zo veel en zo vaak mogelijk zo dicht mogelijk bij haar zijn en koesteren. Ondertussen geniet ik zo intens mogelijk van haar warmte, nabijheid en alle momenten van contact, hoe klein en teer soms ook.

Bloemen 6

De geur van lathyrus brengt me in gedachten terug naar de achtertuin van mijn ouderlijk huis waar de lathyrus in augustus rijkelijk tegen de schuur opkroop. Mijn moeder plukte de lathyrus, liet ze mij ruiken – “héérlijk” – en priegelde het plukgeluk zorgvuldig in de vaas.

Stop and smell the lathyrus.

Dahlia’s, my favourites

Dahlias 8Dahlia’s zijn denk ik mijn lievelingsbloemen (of zijn het toch ranonkels? Roze lelies? Hyacinten? Lathyrus?). Ik vind de verschillende vormen en de kleuren van de Dahlia schitterend. Tot vorig jaar kocht ik mijn favorieten bij kwekerij MariĂ«nburg, de authentieke stadskwekerij hier om de hoek. De prachtigste exemplaren werden door de eigenaresse regelrecht en eigenhandig van het land geplukt.

Dahlias 2Wat was het altijd een pretje om naar de kwekerij te gaan. Ik kwam er altijd zĂł (kinderlijk) blij vandaan met twee dikke bossen voor 5 euro in mijn fietstas of onderin de wagen van Silvijn. En dan zo snel mogelijk naar huis, het papier van de bloemen scheuren, de buit van dichtbij bekijken – welke heb ik deze keer? -,  sorteren, stelen en bladeren knippen, in vazen zetten, een mooi plekje zoeken en dan stilletjes van een afstandje kijken en zien dat het klopt. Het zijn inderdaad de kleine dingen.

Helaas heeft deze kwekerij in juni de deuren gesloten.  Wat jammer, wat eeuwig zonde. Zolang ik me kan herinneren kochten we  – ook mijn ouders –  hier onze bloemen.

Dahlias 6Deze Dahlia’s haalde ik gisteren ietwat weemoedig op de vrijdagmarkt. Lang niet zo’n happening als een bezoekje aan de stadskwekerij, toch zijn de bloemen er niet minder mooi om. Ook niet van een afstandje. Wat fijn, weer Dahlia’s in huis. Ik word er blij van.

Dahlias 16

Dahlias, my favourites.