Ik vind ze een cadeautje die warme en zonnige septemberdagen. Je ruikt en ziet de herfst en ondertussen voelt het nog heel subtiel als zomer. Ik houd ervan; wat wàs het heerlijk weer dit weekend, deze zwoele nazomer kan mij niet lang genoeg duren.
Ik twijfelde heimelijk over een bezoekje aan het, volgens mij o zo gave, Snorfestival. Het leek mij uiteindelijk – na een week van rennen, vliegen en veel van huis, – beter om niet weer op pad te gaan en fijn in de buurt van thuis en familie te blijven.
Zaterdag haalden we groente en fruit bij de Streekboer, deden we een rondje stad en lunchten bij mijn vriendinnetje op het terras van haar Bagels & Beans, *plukte ik bloemen bij mijn favoriete bloemist, bracht ik een dikke bos bij mam en zaterdagavond kletste en wijnde ik, eveneens op het terras – en met blote benen! -, heerlijk bij met vriendinnetjes. Vandaag scharrelden we in het zonnetje door de tuin en oogsten bramen, druiven en de laatste bietjes, aardbeien en tomaten van deze zomer.
*Zaterdagmiddag haalde ik bloemen bij mijn bloemist, een wekelijks terugkerende klus die ik met alle liefde klaar. De bloemen die ik mooi vind, mag ik zelf uit de emmertjes pakken. “Bloemen pukken” (geweldig!) noemt mijn bloemist dat. “Pluk maar raak”, was zijn devies ook deze zaterdag. Door het fraaie weer had ik nog helemaal geen trek in een bos herfsttinten; ik plukte wel zomerse knalkleuren. Septemberzon en zelf geplukte bloemen, wat een fijne combi!
Late summer sun & self picked flowers (at my florist).
Ooit is hier via een Marktplaats aankoop – drie bigshoppers vol speelgoed van een bepaald merk voor een habbekrats – een reusachtige plastic garage beland. Een kolossaal exemplaar uitgevoerd in glimmend geel, rood, blauw en groen. Zo eentje waar ik een beetje misselijk van word wanneer ik er langer dan 10 seconden naar kijk. Zo’n onmogelijk geval waar je niet omheen kunt en van een formaat dat met geen mogelijkheid in een kast, mand of zak op te bergen is. Waarvan alle toeters en bellen gaan rinkelen als je toch heel hard je best doet om het ding achter een deurtje – uit het zicht graag – in een kast te proppen. En waarvan de kakofonie aan geluiden vervolgens niet meer te stoppen is. 
Silvijn speelde de eerste avond vol overgave met zijn nieuwe garage en prees het exemplaar voor het slapen gaan de hemel in. Vooral de omhoog te draaien lift was “schitterend”. Fijn, het ding was goedgekeurd. Nu nog even pimpen en klaar. Diezelfde avond begon ik fanatiek met schoonmaken, schuren, ontvetten en gronden. Zo, dat schoot lekker op.
Het project garage werd weer aantrekkelijk toen ik bij de Action legio mogelijkheden voor de finishing touch zag. Wat hebben ze daar – als je heel goed kijkt – toch veel leuke spullen. Ik kocht er stickers met (retro)afbeeldingen van vervoersmiddelen, matjes met zwart glimmende mozaïek steentjes, een scrapbook met letters en pijlen, een klos zwart-wit touw en een pakketje letters, cijfers en figuren die ik zwart stiftte met permanent marker. Ik prutste en priegelde de hierboven genoemde frutsels heerlijk ontspannen en zorgvuldig op en in de garage.
