Luna Magazine – Der mix macht’s

| 1.405 Comentaries

Tijdens onze vakantie in Panama werd ik via Instagram benaderd door het Duitse Luna Magazine. In het eerstvolgende nummer van dit family & lifestyle magazine was een interieur special gepland waarin verschillende stijlen kinderkamers zijn opgenomen. Graag wilden het magazine in deze uitgave ook een item over de kamer van Silvijn plaatsen.

Stiekem blijf ik het  leuk vinden wanneer er dit soort verzoeken binnenkomen en als dientengevolge (mijn) foto’s van ons huis in een magazine gepubliceerd worden. Dus op een regenachtige avond middenin de jungle van Panama (iets met een hele strakke deadline), tikte ik een stukje tekst over het verhaal achter Silvijn z’n kamer en gaf Luna Magazine permissie om enkele foto’s van mijn blog te gebruiken.

En vandaag werd Luna Magazine nummer 64 gelanceerd met daarin een artikeltje over de kamers van Silvijn onder de titel ‘Der mix macht’s’.

NB. Nee, we zijn heus niet verhuisd naar Groningen. Het gaat hier hoogst waarschijnlijk om een zeer vrije interpretatie/vertaling van de door mij in het Engels aangeleverde tekst. 😉

Lego – it’a a new toy everyday

| 2.085 Comentaries

En dan ben je na dik drie weken Panama weer thuis. De koffers zijn leeg, de wasmachine draait op volle toeren, de nachten zijn summier en gebroken (lang leve de jetlag), de lontjes wat kort en de dagen lang en druilerig. Ik heb na zo een vakantie altijd een aantal dagen de tijd nodig om letterlijk en figuurlijk te landen, voel me wat unheimlich en er komt me weinig uit handen. Tijd voor een klus.

Silvijn is de afgelopen tijd helemaal in de ban van Lego. Vooral het in elkaar zetten van een nieuwe doos is favoriet. Al tijdens de vakantie kwamen we op het lumineuze idee de ‘oude Lego’ van Sem, als we straks weer thuis waren, tevoorschijn te halen en daarmee aan de slag te gaan. Deze Lego heeft flink wat jaren staan weg te stoffen in wasmanden achter een schot op zolder en kwam daar vorige week niet geheel ongeschonden vandaan. Een fikse opfrisbeurt was dan ook geen overbodige luxe.

Samen met Silvijn haalde ik alle (honderdduizend) blokjes van elkaar waarop we ze zorgvuldig – met en zonder sticker –  sorteerden. Ik Googelde op ‘Lego uitwassen’ maar was er niet gerust op de Lego in een sloop door de wasmachine te laten draaien (daar was overigens ook geen ruimte voor: er waren nog zeven vakantiewassen te gaan). We besloten de onbestickerde Lego daarom met een scheutje allesreiniger en een flinke toef Dettol in het bad te kieperen en grondig schoon te spoelen. De blokjes met stickers namen we tegelijkertijd af met een doek die we in het badwater doopten.

Een aantal uren later visten we alle blokjes uit het bad en legden deze op grote badlakens op de dekenkist voor het grote raam op de overloop, zodat ze konden drogen. We hadden vijf lagen badhanddoeken en bijna vier dagen en dus flink wat geduld – zeker voor een vierjarige – nodig voordat alles droog was. Bij de Action kochten we ondertussen grote doorzichtige opbergbakken waarin we iedere dag een nieuwe (zo goed als) droge laag Lego op kleur en eigenschap (poppetjes bij poppetjes, wielen bij wielen) sorteerden.

We zochten op de iPad online naar de instructieboekjes van de dozen waarvan we zeker wisten dat ze er moesten zijn en Silvijn had er de afgelopen dagen een flinke klus aan – want wát een gigantische zoektocht naar de goede blokjes in al die dozen, iets met engelengeduld! – om een politievliegtuig en een brandweerboot weer tiptop in elkaar te zetten. In ieder geval nog een politiebureau, een brandweerwagen en een pracht van een vrachtauto te gaan.

Urenlang speelplezier gegarandeerd. Missie geslaagd! Lego – it’s a new toy everyday!

NB. Als je twee horloges draagt, weet je in ieder geval (bijna) zeker hoe laat het is! 😉

Santa Catalina – Isla Coiba

| 1.755 Comentaries

{Ook tussen Panama stad en Santa Catalina beleefden we volop avonturen, wordt binnenkort vervolgd.}

Nogal onder de indruk van de walvissen die we vanuit Playa Venao en Las Lagas uit de Pacific zagen oprijzen en die torenhoge stoomwolken boven het water uitspoten, besloten we ons reisplan aan te passen en alsnog Santa Catalina, een klein stadje aan het strand van de Pacifische kust, aan te doen alvorens terug te keren naar Panama stad.

Santa Catalina is een ‘end-of-the-road-village’. De hoofdweg van dit kleine dorpje en tevens enige toegangsweg vanaf de Panamericana (78 kilometer lang en vol bochten en duizenden fikse gaten) splitst zich middenin het dorp en loopt in beide richtingen plotsklaps dood in de Pacific; wat een gekke gewaarwording. Zeker omdat onze accommodatie volgens onze routeplanner 75 meter verderop lag dan waar de weg ophield. Wat uiteindelijk betekende dat we met al onze zooi  (lees 2 koffers en 4 rugzakken) op blote voeten door de Pacific (Silvijn tot aan zijn middel) waadden om onze bestemming te bereiken.

Rondom het surfparadijs Santa Catalina liggen een aantal strandjes in natuurlijke inhammen van de kust die voornamelijk uit hoge, weelderig begroeide, rotspartijen bestaat. Deze inhammen waarin de golven contant zowel links en rechts draaien, blijken de beste surfspots van Midden-Amerika te zijn. Vanuit Santa Catalina kun je vanaf deze strandjes tours boeken en per boot naar het ‘National Parque Coiba’, een groep van 38 eilanden, opgenomen op UNESCO’s Werelderfgoedlijst afreizen. Een fantastische duik- en snorkelplek ongeveer 40 kilometer voor de Panamese kust middenin de Golf van Chiriquí.

Vroeg in de ochtend vertrokken we, uitgerust met snorkel-attributen en zwemvesten in een – in mijn ogen veel te – klein bootje  over de – in mijn ogen veel te – ruige Grote Oceaan richting de eilandengroep. We kletterden letterlijk en figuurlijk over huizenhoge golven vol gas richting onze bestemming. Dit zijn de momenten dat ik diep van binnen niets liever wil dan linea recta naar huis (Wat doen we toch?! Zó onverantwoord, zeker met een kind van vier!).

Dit gevoel verdween accuut op het moment dat onze boot geruime tijd omringd werd door opspringende dolfijnen en we even later een groep van 7 (!) walvissen spotten die zich op enkele (tientallen) meters van ons bootje lieten zien. Wát een adembenemende ervaring, ik was om eerlijk te zijn, tot tranen toe geroerd. Mijn fototoestel zat jammergenoeg onderin mijn rugzak die ik angstvallig tussen mijn kuiten geklemd hield – want  minstens 10 centimeter water onderin de boot door hevige golfslag. Remon legde dit unieke schouwspel gelukkig wel vast met de actioncam.

We deden tijdens deze tour verschillende pracht van een eilanden aan. We snorkelden rondom ‘Granito de Oro’ waar we flink wat tropische vissen, zeeschildpadden, tonijn, pijlstaartroggen en als klap op de vuurpijl een stuk of wat serieuze haaien (!) onder ons door zagen zwemmen.  Vanaf het zandstrand, vol kokospalmen, van Isla Rancheria hikten we op blote voeten dwars door de prachtige natuur van de jungle van de ene naar de andere kant van het eiland waar we weer werden opgepikt om naar het volgende eilandje te varen. Daar dronken en aten we uit verse zelfgeplukte kokosnoten, vergaapten we ons aan honderduizenden zeer bedrijvige heremietkreeftjes en allerlei soorten, maten en kleuren krabben en vonden we de mooiste schelpen. Als afsluiter snorkelden we, voordat we terugkeerden naar Santa Catalina, nog een keer in open zee.

Wat een fantastische afsluiter van onze Panama trip!