#10yearschallengeathome

De #10yearschallengeathome, de door Zilverblauw op Instagram in het leven geroepen hashtag en de verschillende foto’s die ik daar in die categorie tegenkwam, deden mij besluiten diep in het archief te duiken en op zoek te gaan naar foto’s van 10 jaar geleden. En zie hier!

Eigenlijk speel ik een beetje vals, deze foto’s zijn precies 11 jaar geleden geschoten door de verkopende makelaar van ons vorige huis. Op dat moment waren we net de trotse eigenaren van onze huidige woning, waar we een aantal maanden later de sleutel van kregen en – dat is dan weer wel 10 jaar geleden – grondig gingen verbouwden.

Deze foto’s vond ik uiteindelijk in de e-mail die ik destijds van de makelaar kreeg. Ik mocht er 8 uitzoeken voor in de verkoopbrochure. Andere tijden. Toen ik de foto’s opende op mijn Macbook schrok ik vooral van de kwaliteit. In mijn beeld van de werkelijkheid had de makelaar destijds prachtige plaatjes geschoten (het huis was immers binnen 3 dagen verkocht). Wat ik zag waren daarentegen scheve, slecht belichtte, korrelige, wazige niet te bewerken exemplaren.

Vooral zag ik toch het knusse huis waar we waardevolle herinneringen maakten en we bijna twee jaar met heel veel plezier woonden. Remon kocht het huis, geheel gerenoveerd, in de zomer van 2006. In maart 2007 gingen we – er – samenwonen, wat maakte dat we ook al snel weer op zoek gingen naar een ander, wat ruimer huis.

Goed om te zien dat veel van de spullen op de foto’s ook een plekje hebben gevonden in ons huidige huis. In onze keuken en de badkamer hangen nog dezelfde handdoeken, de yoghurt eten we ook hier uit de gekleurde HEMA schaaltjes, ik zit dit blog te typen vanaf een rode Gispen stoel met uitzicht op het doek van Herman Brood, de gekleurde ‘organizer” doet momenteel in dienst in de schuur als opberger, de rode theetafel wordt gebruikt als nachtkastje in de kamer van Silvijn en het witte buikkastje pronkt op onze overloop.

Mijn woonsmaak is in de basis niet noemenswaardig veranderd en valt nog steeds in de categorie wit, fris, vrolijk en kleurrijk. Wel heeft de tijd op detailniveau het een en ander met mijn smaak gedaan. Zo vond ik, zo te zien, 11 jaar geleden hysterische kroonluchters wèl helemaal het einde. 😉

Ik ben benieuwd hoe de inrichting van ons huis er over 10 jaar uitziet!

My blue-eyed boy part II

Vanmiddag maakten we verschillende foto’s voor de leesbingo-opdracht die Silvijn deze vakantie meekreeg van zijn juf van groep 3/4. We schoten plaatjes in de categorie ‘Ik lees onder de tafel’, ‘ik lees op een tafel’, ‘ik lees in een stapel kussens’, ‘Ik lees op mijn favoriete plek’, ‘ik lees in de auto’ en ‘ik lees voor aan mijn knuffel’. Wat een pret! Silvijn las ondertussen zijn boek standvastig uit. Niet te geloven dat ik (al) een kind heb dat (al) leest. Hoe leuk!

Deze close-up, met flinke snotneus, was een lucky shot van Silvijn die trots opkijkt uit zijn boek na het lezen van die “heel moeilijke zin” (zie de foto hieronder) en deed me denken aan deze foto die ik een jaar geleden rond dezelfde tijd van hem maakte met nagenoeg dezelfde achtergrond. Het zou zomaar een traditie kunnen worden.


Van speelkamer naar werkkamer

Tijdens de kerstvakantie gingen we flink aan de slag in huis. Één van de – vele – projecten was het transformeren van de serre van speelkamer (zie foto’s hieronder) naar werkkamer.

We verkochten het bureautje en de stoeltjes, waar Silvijn te groot voor geworden is, en flink wat andere uitgegroeide speelgoedspullen op Markplaats, sleepten alle Lego en aanverwante artikelen naar de slaapkamer van Silvijn, lieten door de plaatselijke meubelmaker een tafelblad maken, kochten een kastje en tafelpoten bij Ikea, fabriceerden daar een tafel annex bureau van en plaatsten een extra verdieping – inclusief kastje – op de Stringkast.

Uten Silo aan de muur, wat modieuze kratjes en de nog altijd favoriete Wesco broodtrommels in de rekken, oranje Panton stoel naar beneden, wat vrolijke lentebloeiers in de witte potten en klaar!

Nog anderhalve dag, dan mag ik weer aan het werk! 😉