Het lijkt wel of ze ieder jaar vroeger in de emmer van mijn favoriete bloemist staan: de magnolia’s! Ik moet zeggen dat ik dat niet zo erg vind. Vorige week nam ik dan ook vier grote takken mee naar huis. Het is ten slotte ook al bijna lente. Ik – oké Remon – zaagde de onderkant van de takken schuin af en ik – dat dan weer wel – zette ze in de vaas, pontificaal op tafel.

Afgelopen zondag, braken de knoppen aan één tak prachtig roze open. Tot nu toe bleef het daarbij. Drie bloemen aan één tak, die ik na krap aan vier dagen volle bloei vanochtend vrij sneu op de tafel aantrof. Daar vind ik wel iets van. Dat was vorig jaar en het jaar daarvoor wel anders!

Ach, beetje geduld, het is tenslotte nog maar februari. Hoera voor de magnolia!