Afgelopen vrijdag brachten Silvijn en ik een bezoekje aan De Dorpstún, ik schreef daar hier al eerder over. Zondag fietsen we er aan het eind van de middag – we zagen de zon! – gedrieën nog een keer naartoe.

We sopten door de glibberige klei, plukten de meest geweldige bloemen, kochten kromme komkommers, sappige pruimen en grote bruine eieren. Alles heerlijk eerlijk biologisch. Ondertussen genoot ik ook van Silvijn en maakte wat foto’s. Thuis priegelde ik al het plukgeluk zorgvuldig in de vaas.

Wezenlijk om mijn gedachten en gevoel een heel klein beetje af leiden. Met mijn hoofd en mijn hart ben ik voortdurend bij mijn allerliefste mama. Haar gezondheidstoestand is op dit moment zeer zorgelijk. De laatste fase van de ziekte van Alzheimer heeft haar uiteindelijk dan toch te pakken gekregen. Dat betekent dat de laatste en definitieve fase van afscheid nemen is aangebroken. Dit maakt mij immens verdrietig. Ik wil graag zo veel en zo vaak mogelijk zo dicht mogelijk bij haar zijn en koesteren. Ondertussen geniet ik zo intens mogelijk van haar warmte, nabijheid en alle momenten van contact, hoe klein en teer soms ook.

De geur van lathyrus brengt me in gedachten terug naar de achtertuin van mijn ouderlijk huis waar de lathyrus in augustus rijkelijk tegen de schuur opkroop. Mijn moeder plukte de lathyrus, liet ze mij ruiken – “héérlijk” – en priegelde het plukgeluk zorgvuldig in de vaas.

Stop and smell the lathyrus.