Dahlia’s zijn denk ik mijn lievelingsbloemen (of zijn het toch ranonkels? Roze lelies? Hyacinten? Lathyrus?). Ik vind de verschillende vormen en de kleuren van de Dahlia schitterend. Tot vorig jaar kocht ik mijn favorieten bij kwekerij Mariënburg, de authentieke stadskwekerij hier om de hoek. De prachtigste exemplaren werden door de eigenaresse regelrecht en eigenhandig van het land geplukt.

Wat was het altijd een pretje om naar de kwekerij te gaan. Ik kwam er altijd zó (kinderlijk) blij vandaan met twee dikke bossen voor 5 euro in mijn fietstas of onderin de wagen van Silvijn. En dan zo snel mogelijk naar huis, het papier van de bloemen scheuren, de buit van dichtbij bekijken – welke heb ik deze keer? -,  sorteren, stelen en bladeren knippen, in vazen zetten, een mooi plekje zoeken en dan stilletjes van een afstandje kijken en zien dat het klopt. Het zijn inderdaad de kleine dingen.

Helaas heeft deze kwekerij in juni de deuren gesloten.  Wat jammer, wat eeuwig zonde. Zolang ik me kan herinneren kochten we  – ook mijn ouders –  hier onze bloemen.

Deze Dahlia’s haalde ik gisteren ietwat weemoedig op de vrijdagmarkt. Lang niet zo’n happening als een bezoekje aan de stadskwekerij, toch zijn de bloemen er niet minder mooi om. Ook niet van een afstandje. Wat fijn, weer Dahlia’s in huis. Ik word er blij van.

Dahlias, my favourites.