Volgens goed gebruik gaan we de eerste  zaterdagmiddag van de herfstvakantie naar het bos. Omdat we fijne tradities hier graag in stand houden – zeker op zo’n prachtige herfstdag als deze -, draaiden we het zaterdagochtendriedeltje (samen uitgebreid ontbijten, op en neer naar de streekboer, supermarkt en favoriete bloemist) in een pittig tempo af om rond het middaguur onze voeten in rubberlaarzen te kunnen steken en richting het bos te koersen.

Als je in Leeuwarden en omstreken spreekt over ‘het bos’ dan heb je het over Park Vijversburg, het voormalige bos van Ypey in Tytsjerk. Een typisch negentiende-eeuws park met slingerpaadjes, bruggetjes, oranjerie en volière op nog geen 10 minuten rijden van de stad. We hebben hier al heel wat voetstappen liggen. De afgelopen jaren heeft het park een metamorfose ondergaan en is getransformeerd in een bijdetijds cultuur- en natuurpark. Wij skipten zaterdag al deze drukbezochte nieuwigheid – die doen we binnenkort op een rustige woensdagochtend wel – en kozen voor een oldschool rondje bos onder de bezielende leiding van Silvijn. Mooi om te zien dat hij zich in deze omgeving zo thuis voelt. De boerderij waar Silvijn naar de  kinderopvang  gaat, staat tegenover het bos en er worden regelmatig uitstapjes naar de overkant gemaakt.

We ontliepen al snel de drukte, vonden “geheime paadjes” en verbaasden ons over de grote hoeveelheid kastanjes, beukennootjes en eikeltjes. We verzamelden er een grote plastic tas (ook traditie) vol van.

Wat een verrassing was het dat we in de verste uithoeken van het bos de rood met witte vliegenzwam (“dat zijn de echte hè mama, niét aankomen!”) in verschillende soorten en maten zagen staan. Silvijn onderwierp deze mooierds heel voorzichtig aan een nader onderzoek, ik oefende met het fototoestel in de manuele stand – op handen, buik en knieën – op paddenstoelenfoto’s.

We struinden de volgende dag samen Pinterest af op ‘knutselen’ & ‘herfst’ en zagen de mooiste DIY-creaties voorbij komen. Silvijn viel als een blok voor afbeeldingen van strak gelakte kastanjes in knalkleuren.  Vandaag ging hij vastberaden met kwasten en verf aan de slag en schilderde 12 kastanjes. De eerste exemplaren keurig in een knalkleur, de laatste – als gevolg van overenthousiast roeren in het verfbordje – heel erg bruin.

Volgens mijn bescheiden mening hoeft deze activiteit niet te worden opgenomen in de categorie tradities. Silvijn denkt daar duidelijk anders over: “morgen verf ik alle andere hoor mama! En als ik klaar ben.. dan ga ik gewoon nieuwe zoeken in het  bos!”. Lang leve de herfsttradities!