Magnoli – bíjn – a!

Het lijkt wel of ze ieder jaar vroeger in de emmer van mijn favoriete bloemist staan: de magnolia’s! Ik moet zeggen dat ik dat niet zo erg vind. Vorige week nam ik dan ook vier grote takken mee naar huis. Het is ten slotte ook al bijna lente. Ik – oké Remon – zaagde de onderkant van de takken schuin af en ik – dat dan weer wel – zette ze in de vaas, pontificaal op tafel.

Afgelopen zondag, braken de knoppen aan één tak prachtig roze open. Tot nu toe bleef het daarbij. Drie bloemen aan één tak, die ik na krap aan vier dagen volle bloei vanochtend vrij sneu op de tafel aantrof. Daar vind ik wel iets van. Dat was vorig jaar en het jaar daarvoor wel anders!

Ach, beetje geduld, het is tenslotte nog maar februari. Hoera voor de magnolia!

A big bunch of spring

Zaterdag deed ik een dagje Groningen met een vriendinnetje. Ik keek uit naar de bloemenkramen op de markt en hoopte op mijn lievelings voorjaarsbloeiers.

En ja hoor, mijn meest fijne buit van de dag was een flinke bos ranonkels in alle kleuren van de regenboog. Een dik bos gekleurde lente voor maar 5 euro, wat kan ik daar blij van worden

.De bloemenverkoper gaf overigens de tip de ranonkels ‘hoog in de vaas’ te zetten. Bij doorvragen bleek dat je de bloemen van de ranonkels dan net boven de vaas uit moet laat komen. De stengels van de Ranonkel zijn vrij kwetsbaar en kunnen de relatief zware bloem niet altijd dragen waardoor ze knakken. Door de ranonkels hoog in de vaas te zetten, bescherm je de stelen en blijven de bloemen het langst (rechtop) staan.

Two thumbs up!

Op de eerste dag van april plukte ik de mooiste ranonkels, anemonen en tulpen uit de emmers van mijn bloemist, voelde ik de eerste serieuze stralen van het voorjaarszonnetje, rook de overheerlijke geur van de lente(bloesem) in de tuin en verbaasde me in positieve zin over de lange lichte avond.

Vanochtend bezochten we de (kom in de) kas van een gastvrije tulpenkweker op het Friese platteland en namen we een dikke arm vol lentebloeiers mee naar huis. Onderweg zagen we dat de natuur flink groener geworden is, de bermen vol staan met boterbloemen en de lammetjes vrolijk door de wei springen.

Vanmiddag fietste ik zonder jas en met de blote voeten in de trimpies naar de stad, lunchte met een vriendinnetje in het zonnetje op het terras en kocht mezelf een paar vrolijke items uit de voorjaarscollectie. Wat toch een heerlijkheid.

Twee duimen omhoog (met dank aan Silvijn voor deze fijne oneliner) voor het eerste weekend van april!

Spring wreath

Ik kon het steeds maar niet over mijn hart verkrijgen de kerstkrans – ik noemde ‘m dan ook al zo’n twee maanden ‘winterkrans’ – van de voordeur te halen, te ontleden en in de groene container te deponeren. Totdat ik vorige week deze foto via Atmine op Instagram tegenkwam. Een foto van een pracht van een lentekrans van The big door wreath company. Ik wist niet dat ik een beetje verliefd kon worden op een deurkrans.

Het leek er wel bliksems veel op. De hele week zat de lentekrans voor in mijn hoofd, ging mijn hart sneller kloppen als ik aan het vlechtwerk van uitbundige lentebloeiers dacht en in mijn dromen hing het meest kleurige en geurige exemplaar hier al lang en breed ter vervanging van de winterkrans te pronken aan de paarse voordeur. Wat een top idee: elk jaargetijde een seizoensgerelateerde krans aan de paarse voordeur. Ook de zomerkrans en de herfstkrans waren in gedachten al driftig in de maak. Ik kon niet wachten. Wederom zat het echte leven de uitvoering van mijn wilde dromen over dit onderwerp hinderlijk in de weg en werd mijn geduld flink op de proef gesteld. Opschieten met dat weekend!

Donderdagavond greep ik mijn kans en haalde een oasekrans en binddraad bij het tuincentrum, magnolia’s en narcissen (neppers voor als de echte zijn uitgebloeid) bij de Action. Ook bewaarde ik het groen (bosbestakjes) uit de bossen tulpen die – hoe lief – hier vorig weekend als ‘welkom thuis’ op tafel stonden.

Vandaag haalde ik tulpen en verschillende lentetakken – kleine magnoliatakken, prunus, (kersenbloesem) en eucalyptus – bij mijn favoriete bloemist en kon ik  eindelijk aan de slag. Uiteraard dwaalden mijn gedachten en mijn gevoel al snel af naar zaterdagmiddag 10 december, de middag waarop ik voornemens was een winterkrans te creëren. Het is al bijna drie maanden geleden. Al mijn zegeningen tellende bedacht ik me dat de tijd ook rijp is om de dorre winterkrans te vervangen door een vers en fris voorjaarsexemplaar.

Ik liet het oase zoveel mogelijk water opnemen en stak de eucalyptus en de prunus in de krans.  Ik prutste de takken zó rond de krans dat de oase – zo goed als – niet meer zichtbaar is. Daaromheen drapeerde ik de prunus. Ik zette de takken flink vast met transparant visdraad en groen binddraad. De gaatjes vulde ik op met de bosbestakjes. Als laatste boog ik de magnolia langs de buitenrand van de krans en zette ook deze met binddraad vast.

Daarna knipte ik de tulpen op zo’n 15 centimeter onder de bloem af en stak ze op gelijke afstand van elkaar in de krans. Ook de tulpjes zette ik – net onder de bloem – goed vast met binddraad. Ik vond een stuk geel band waarmee ik de krans op de paarse voordeur, door het luikje, vastzette.

Ik ben vandaag meerdere malen eventjes naar buiten gesneakt om een glimp van de lentekrans op te kunnen vangen; ik werd er blij van. Daarbij passeerde ik wel de winterkrans die ietwat mistroostig achter de voordeur op het kastje in de vestibule ligt.

Ik schraap straks al mijn moed bij elkaar en zal ‘m welwillend ontleden. De dorre takken en blaadjes gaan voorzichtig in de groene container, de kleurige kerstballen en het rode lintje worden zorgvuldig bewaard tot rond de eerstvolgende 10de december.

– Spring wreath